تحلیلی بر توزیع پارکهای منطقه 4 اهواز در راستای مدیریت بحران

مقدمه و هدف پژوهش: با توسعه جوامع و پیچیده شدن روابط درونی جوامع بر تعداد بحران​های ناشی از بلایای طبیعی و انسان ساز افزوده شده است، و این بحران​ها هر روز رو به افزایش است. در بین بلایای طبیعی بلایای هیدرو اقلیمی از جمله سیل و بلایای ژئولوژیک از جمله زلزله بیشتر از سایر بلایا تلفات انسانی و خسارت​های اقتصادی به همراه دارد، از طرفی نحوه پاسخگویی و حل بحران​های ناشی از حوادث با سطح توسعه یافتگی و پیشرفت هرکشوری رابطه مستقیمی دارد. این پژوهش که با هدف توزیع پارک​های منطقه 4 اهواز در راستای مدیریت بحران انجام گرفته است. روش پژوهش: این پژوهش بنا به ماهیت موضوع و اهدافی که برای آن پیش بینی شده، از نوع توصیفی تحلیلی است.جامعه آماری155275 نفر، حجم نمونه 385 نفر؛. که براساس فرمول کوکران محاسبه و به دست آمده است. جهت تجزیه و تحلیل داده​ها از نرم افزار اماری spss و آزمونT و مدل AHP استفاده شده است. یافته‌ها: میانگین بدست امده از تکمیل پرسشنامه (46/3) که بزرگتر از میانگین جامعه (3) می‎باشد. در نتیجه فرضیه تایید می​شود. نتیجه مدل AHP در این تحقیق این است که بهترین مکان​ها جهت ایجاد فضای سبز دو منظوره در منطقه چهار را در قسمت​های جنوب و جنوب شرقی معرفی میکند. با توجه به بالا بودن تابع عضویت اکثر لایه​ها در این نواحی و نبود فضای سبز و وجود کاربریهای سازگاری همچون زمین بایر، با توجه به نقشه کاربری منطقه، این نتیجه تأیید میشود. نتیجه گیری: پارک​ها و بوستان​ها نقش مهمی در کاهش وسعت میزان عمل و نتایج اکثریت حوادث و سوانح طبیعی دارند. از عمده​ترین عملکردهای پارک​ها و بوستان​ها در هنگام بروز سوانح جدا ساختن یک منطقه دارای پتانسیل خطر از دیگری و بدین ترتیب متمرکز کردن فعالیت نیروهای مخرب و جلوگیری از توسعه زنجیره​ای وقایع می​باشد. همچنین پارک​ها و بوستانها می​توانند در مواقع اضطراری به عنوان یک منطقه در دسترس با امکان فرار و استقرار و پناه گرفتن در آن مطرح باشد.